بی خبر ازم گذشتی ساحلِ شب تاب
می دونی آرومه قلبت تو دلِ مهـتاب
عاشقم دردت به جونم ای سمیرامیس
تو سبا برات بخونم عشقِ من بلقیــس
تو جزیره ی وجودم سبز زار عشــق
بی توهر گز من نبودم گل بهارِ عشــق
داد و فریادم شنیدی تو شبستانــــــــی
اشکِ بارم رو ندیدی چشــــمِ گریانی
کوچه ها پر پیچ و خم تاریک و نمدیده
من به سویت اومدم با قلبِ پوسیــــــــــده
نی زدم بر صخره های سختِ کوهستان
کاش چوپانِ تو باشم شاد و دل خنــــدان
صبحدم فکر و خیالم می رود صحرا
در چراگاهِ نگاهت سبزه زارِ مـــــــــا
سفره مُ با خار و خاشاک می گذرد روزی
آسمان پوشیده ابرش رنگِ پیــــــروزی
با غروبت سگِ گله پارس کرده زود
همرهِ قافله ناگه ذره خـــاک و دود
عشقِ من لیسیده آهش گوشِ کر داده
در دیارِ زادگاهش توبه ســـر داده
جاسم ثعلبی (حسّانی) 11/12/1391
:: برچسبها:
قلبِ پوسیده ,
:: بازدید از این مطلب : 2020
|
امتیاز مطلب : 9
|
تعداد امتیازدهندگان : 2
|
مجموع امتیاز : 2